Σε έναν μήνα γίνομαι 27, μέσα μου νοιώθω 17 και όταν με ρωτάνε πόσο χρονών είμαι απαντάω αυθόρμητα 25 (άρνηση λέγεται αυτό;) και όταν το συνειδητοποιώ γελάω με τον εαυτό μου (κακομοίρα θα ήθελες!!!) και μετά με κατακλύζουν σκέψεις και ανάμεικτα συναισθήματα (κάτι μεταξύ τρόμου και ενθουσιασμού ) και κάπως έτσι διάβασα πριν λίγο καιρό το άρθρο συγκεκριμένο άρθρο:
"Η ΚΡΊΣΗ ΤΩΝ 27 (ΛΊΓΟ ΠΆΝΩ ΛΊΓΟ ΚΆΤΩ)"
(παρεμπιπτόντως
savoir ville. σε αγαπώ!!!), και κατάλαβα ότι δεν είμαι η μόνη που σκέφτεται έτσι και ζήτησα, πριν περιγράψω την δική μου κρίση, από τις 4 κολλητές μου να μου γράψουν πως βίωσαν οι ίδιες τα 27 τους.
Η Ε. απάντησε ένα "βρε ουστ" μάλλον της ανέβηκε η πίεση, κάτι είπε μέσα από τα δόντια της κ συνέχισε "εγώ είμαι 22, και δεν υπάρχει καμία κρίση σε αυτή την ηλικία...!!" Ευτυχώς μου μιλάει ακόμα!!!!
Οι υπόλοιπες μετά χαράς δέχτηκαν να μοιραστούν την εμπειρία τους.
Θα τις δημοσιεύω μία μία.... αναμείνατε στο ακουστικό σας!
To be continued.....
Τα φιλιά μου!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου