1 Δεκεμβρίου

Καλό μήνα σε όλους!!

Ο τελευταίος μήνας αυτής της χρονιάς, ο μήνας του απολογισμού και των ετοιμασιών για ένα νέο ξεκίνημα.

Αυτός ο μήνας έχει γλυκόπικρη γεύση, από την μία έχουμε τον ενθουσιασμό για την νέα χρονιά, τα Χριστούγεννα, τις ετοιμασίες για τις γιορτές και από την άλλη την μελαγχολία για την χρονιά που φεύγει.

Θυμηθείτε ότι είναι το τελευταίο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου, προσπαθήστε να γράψετε το πιο όμορφο και ενδιαφέρον επίλογο.  

Κάθε πρώτη του χρόνου συνηθίζουμε να γράφουμε τους στόχους της νέας χρονιάς, αναζητήστε τους στόχους που είχατε γράψει για αυτή την χρονιά, διαγράψτε όσα καταφέρατε και ότι δεν κάνατε υπάρχει ακόμα ένας ολόκληρος μήνας για να το πραγματοποιήσετε!! Και αν δεν προλαβαίνετε δεν χάθηκε ο κόσμος υπάρχει πάντα η νέα χρονιά που μπορείτε να το βάλετε σαν νέο στόχο(πόσες φορές δεν το έχουμε κάνει;)!! 

Βάλτε και λίγη, ή καλύτερα μπόλικη, χρυσόσκονη στις μέρες αυτές, βάλτε και κόκκινο του πάθους, και χρυσό της πολυτέλειας και γαλάζιο των παιδικών σας χρόνων, κρύψτε τα μαύρα και τα γκρι.

Βάλτε και μουσική, φορέστε το ομορφότερο χαμόγελό σας και αποχαιρετήστε την χρόνια όπως της αξίζει!! 

Κάντε τον Δεκέμβριο έναν λόγο για να θυμάστε αυτήν την χρονιά σαν μία από τις ωραιότερες και να περιμένετε με αισιοδοξία την νέα που έρχεται!!

Τα φιλιά μου....

I did it my way

Ο χειμώνας έχει κάνει την εμφάνιση του για τα καλά... Το μουντό τοπίο πλαισιώνεται από μια παροδική μπόρα. Έτσι όπως κυλούν στα κεραμίδια οι σταγόνες της βροχής δημιουργούν τον δικό τους ξεχωριστό ήχο. Οι δρόμοι γεμάτοι φύλλα και η ατμόσφαιρα βαριά. Η μυρωδιά του βρεγμένου  χώματος  θυμίζει απόλυτα την εποχή  αυτή. Άρχισε σιγά σιγά να νυχτώνει και ο καιρός για το μόνο που σε προδιαθέτει είναι για λίγες στιγμές  χαλάρωσης . Το ραδιόφωνο σιγοτραγουδά  FRANK SINATRA  το  "My way ".

"Ποσό καιρό έχω να ακούσω αυτό το τραγούδι;" σκέπτομαι. Δυναμώνω την ένταση  και ταξιδεύω μέσα στους στίχους του τραγουδιού… Θυμάμαι την βράδια που το πρωτοάκουσα. Με γύρισε πολλά χρόνια  πριν, στο σπίτι μιας καλής  φίλης.  Όταν κάτι μας προβλημάτιζε συνηθίζαμε να το συζητάμε όχι απαραίτητα για να βρούμε μια λύση. Αλλά καμία φορά  όταν μοιράζεσαι τις σκέψεις σου με κάποιον άλλον, βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά και πιο αντιμετωπίσιμα από ότι τα έβλεπες πριν.

Έτσι λοιπόν και εκείνο το βράδυ. Ανάμεσα στα αστεία ,στα γέλια  ,αρχίσαμε να μιλάμε για ένα θέμα που με προβλημάτιζε πολύ εκείνη την περίοδο. Η  κουβέντα κράτησε αρκετή ώρα και  αφού δεν είχε μείνει τίποτα άλλο να πούμε περί του θέματος  μου λέει : "Θέλεις να ακούσεις το αγαπημένο μου τραγούδι;" γεμίζοντας  κρασί τα ποτήρια μας... Δέχτηκα όλο περιέργεια. Όταν τελείωσε  το τραγούδι είχα ήδη καταλάβει τι εννοούσε  η φίλη μου... Οι αποφάσεις για την ζωή μας πρέπει να είναι δικιές μας και να υλοποιούνται με τον τρόπο που εμείς επιλέγουμε.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν μέσα τους ερωτηματικά ,προβληματισμούς, άγχη, στενοχώριες και περιμένουν έναν δικό τους άνθρωπο να τους δώσει μια λύση, μια απάντηση σε όλα αυτά που τους απασχολούν. Ουσιαστικά εκείνη την στιγμή ζητούν από το άτομο αυτό να βγάλει από την δύσκολη θέση  κάτι που είναι αδύνατον να γίνει.

Ένας άνθρωπος του φιλικού η οικογενειακού μας περιβάλλοντος μπορεί να μας ακούσει με ενδιαφέρον, να μας συμβουλέψει , να μας στηρίξει  στις αποφάσεις που θα πάρουμε αλλά όχι να δώσει αυτός το τέλος στα κακώς κείμενα της δικιά μας ζωής. Εδώ τίθεται το ερώτημα ποιος είναι ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά που μας βαραίνουν; H απάντηση κρύβεται μέσα μας. Ο εαυτός μας  θα μας πει ποιος είναι ο κατάλληλος τρόπος για να αποβάλουμε ανθρώπους και καταστάσεις. Κάποιοι διαλέγουν την σιωπή , την απομάκρυνση και άλλοι πάλι προτιμούν  να εξωτερικεύουν αυτό που τους ενοχλεί.

Συμπέρασμα  μόνο εμείς πραγματικά ξέρουμε τον ιδανικό τρόπο , τον δικό μας τρόπο για να ανταπεξέλθουμε  στις τυχόν δυσκολίες που θα παρουσιαστούν. Αρκεί  βεβαία να έχουμε εντοπίσει πιο είναι αληθινά το πρόβλημα γιατί αλλιώς οποιαδήποτε τρόπος προσέγγισης δεν θα οδηγήσει πουθενά….

Η βροχή έχει δυναμώσει αρκετά... το γάβγισμα του σκυλού μου με βγάζει από τον ειρμό των σκέψεων μου. Η ώρα είναι περασμένη... η μελωδία της βροχής είναι νομίζω το καλύτερο νανούρισμα...Τα βλέφαρα μου κλείνουν και μια σκέψη μου περνά από το μυαλό πριν αποκοιμηθώ... "Τελικα... και αύριο... και πάντα  με τον τρόπο μου θα παλεύω τα θηρία μέσα μου... μέχρι να τα νικήσω..."

                                                                    DIAMOND…

ΥΜΝΟΣ ( Ή ΟΧΙ ) ΣΤΗΝ ‘’ΚΑΠΑΤΣΑ’’ ΓΥΝΑΙΚΑ!!!

Από την Ανδριάνα Αποστολοπούλου.

ΟΡΟΣ:

Ποια είναι η ‘καπάτσα’ γυναίκα? Αυτή που πετυχαίνει αυτό που θέλει… Προσοχή στα ‘’! Μήπως είναι κάτι περισσότερο?  Ας το ψάξουμε  λίγο πιο προσεχτικά.. Θα εστιάσουμε στην γυναίκα και όλα αυτά που μπορεί να κάνει, να πει, να σχεδιάσει για να καταφέρει αυτό που θέλει. Προσοχή δεν αναφερόμαστε σε μια γυναίκα δημιουργική, με πείσμα, που διεκδικεί αυτά που της αξίζουν. Αυτή η περίπτωση είναι άξια θαυμασμού και προφανές παράδειγμα προς μίμηση. Θα αναφερθούμε στην γυναίκα που ζει και πορεύεται με πλάνο!

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ:

Τις περισσότερες φορές είναι όμορφες, γλυκές, με μια υποτιθέμενη αθωότητα που υιοθετείται  μόνο κατά παραγγελία. Προσαρμόζονται εύκολα σε κάθε είδους καταστάσεις, είναι κοινωνικές και ιδιαίτερα έξυπνες. Δεν φοβούνται το άλλο φύλλο, είναι επιλεκτικές και συνοδεύονται από στρατό υποστήριξης. Μια ‘καπάτσα’ γυναίκα έχει συνήθως μια ‘καπάτσα’ μητέρα . Μια  μητέρα η οποία ανεξάρτητα αν πέρασε εύκολα ή δύσκολα στην ζωή της , δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει την κόρη της στο έλεος της μοίρας . Είναι αυτή που θα αφιερώσει την ζωή της να φτιάξει έναν κοινωνικό κύκλο από εύπορους υποψήφιους γαμπρούς για το σπλάχνο της . Αν δεν είναι εύποροι, θα είναι κάτι περισσότερο από κοινωνικά αποδεκτοί ή τουλάχιστον με προοπτικές για υψηλή κοινωνική θέση. Βέβαια αυτά πηγαίνουν, σχεδόν πάντα, μαζί. Αν εσείς ανήκετε στην κατηγορία των γυναικών που η μητέρα σας ,  σας έλεγε  "Να βρεις ένα καλό παιδί να σε αγαπάει." θα καταλάβετε αμέσως την διαφορά. Η ‘καπάτσα’ γυναίκα δέχεται συμβουλές ερωτικής και συναισθηματικής διαχείρισης των πραγμάτων από πολύ μικρή. Είναι η μητέρα της που θα την οδηγήσει με τέχνη και πονηριά πώς να πλησιάσει  και να σαγηνεύσει τον στόχο. Τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται  συγκαλυμμένα φυσικά, αλλά όχι απαρατήρητα από το έμπειρο μάτι, ποτέ όμως από του ενδιαφερόμενου. Στον υπόλοιπο στρατό ανήκουν οι φίλες. Δεν αναφερόμαστε στην αληθινή, ανιδιοτελή φιλία αλλά για μια φιλία προς επίτευξη στόχου, μια ανταλλαγή αναγκών. Οι φιλίες αυτές εξυπηρετούν τη διεύρυνση των κοινωνικών σχέσεων. Άλλωστε ο πιο φυσικός, αξεπέραστος και πιο ανώδυνος τρόπος  γνωριμίας για τα ζευγάρια είναι η κοινή παρέα. Η έννοια της  παρέα, στην συγκεκριμένη περίπτωση, είναι λίγο ευρύτερη από το σύνηθες. Οι φίλες οφείλουν να την στηρίζουν, να την ακολουθούν ως εκεί που θέλει αυτή φυσικά, ίσως ακόμα και να την θαυμάζουν. Δεν έχουν φιλίες πραγματικές και με διάρκεια και αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι δεν έχουν να δώσουν κάτι παραπάνω ή καλύτερα να πάρουν. Μια ‘καπάτσα’ γυναίκα είναι η Κατίνα από τις Μάγισσες της Σμύρνης, το βιβλίο με την τόσο μεγάλη επιτυχία. Η Κατίνα ήταν μια γυναίκα φτωχή, χωρίς μέλλον, η οποία με την βοήθεια της πονηριάς της, την εμπειρία της μητέρας της κάτω από το πέπλο της μαγείας, έκανε τρεις γάμους πλούσιους  που την ανέβασαν κοινωνικά και έφτασε σε θέση να εξουσιάζει ολόκληρη την Σμύρνη.

ΚΙΝΗΤΡΑ:

Οι γυναίκες ‘καπάτσες’ δεν περιορίζονται μόνο στα νάζια και τα χατίρια που κάνουν όλες οι
γυναίκες . Αυτά είναι τα αποτελέσματα της γυναικείας φύσης. Θέλουν  κάτι παραπάνω. Δεν είναι τυχαίο ότι καμία γνωστή τους σχέση δεν υστερεί πλούσιου οικονομικού υπόβαθρου. Πόσο συχνά έχετε δει νέα, όμορφα κορίτσια να συνοδεύονται από αρκετά μεγαλύτερους ή όχι και τόσο εμφανίσιμους αλλά ευκατάστατους  κυρίους?? Σπάνια θα έχουν γοητευτεί από την ομορφιά τους , τα νιάτα τους ή τα πραγματικά ειλικρινή μάτια του συντρόφου τους. Είναι τα χρήματα, το κύρος και οι προοπτικές που τους συνοδεύουν. Τα αποκτούν αυτόματα χωρίς να δουλέψουν, να παλέψουν και να κουραστούν για αυτά. Πηγαίνουν πακέτο με μια σχέση που συμφέρει και ας μην τις συγκλονίζει ερωτικά και ας μην χάνουν τα μυαλά τους από τον τυφλό έρωτα. Οι γυναίκες αυτές δεν θα εργαστούν για πολύ. Με ένα μαγικό τρόπο όλα θα έρχονται εύκολα και θα ζουν πραγματικά άνετα ή ακόμα και πλουσιοπάροχα χωρίς να κοπιάσουν. Είναι πλάσματα τυχερά.. Αν ερωτεύονται??? Μάλλον ναι… Αλλά και αυτό έχει ένα αλλά. Δεν θα κυκλοφορήσουν ποτέ δημόσια με κάποιον που δεν θα ανεβάσει τις μετοχές τους. Θα μείνει κρυφό, ίσως να γίνει μια παράλληλη, παράνομη σχέση. Έχουν την δυνατότητα να δαμάζουν τα συναισθήματά τους  και να βάζουν μπροστά την λογική τους. Ίσως και αυτό να είναι και ο λόγος που οι υπόλοιπες γυναίκες τις ζηλεύουν. Ίσως ακόμα επειδή δεν φαίνεται να κοπιάζουν για την τύχη τους.

ΑΝΤΡΕΣ:

Τι γίνεται όμως με τους άντρες? Είναι κάποιοι που καταλαβαίνουν και επιλέγουν αν θα ενδώσουν ή όχι. Είναι και κάποιοι που επιμένουν να εθελοτυφλούν. Νομίζουν ότι αποκτούν τα πάντα, ερωτεύονται και χάνουν οποιαδήποτε  δύναμη αντίστασης. Αυτοί που ξέρουν δρουν και ανάλογα. Οι υπόλοιποι αφήνονται και κλείνουν τα αυτιά σε όλους αυτούς που με μεγάλη ευχαρίστηση φωνάζουν για να ξεμπροστιάσουν το σχέδιο. Στην τελική δεν υπάρχει ούτε σχέδιο ούτε πλάνη. Εθελούσια επιλέγουν και είναι καλοί γνώστες των επιλογών τους και των συνεπειών αυτών. Αν βέβαια ανήκετε στην κατηγορία των αντρών-αναγνωστών και πιστεύετε ότι είστε ικανοί να κάνετε μια ‘καπάτσα’ γυναίκα να σας ερωτευτεί πραγματικά για αυτό που είστε και όχι για αυτό που αντιπροσωπεύετε, λάβετε υπόψη σας ότι και η Κατίνα έναν άντρα ερωτεύτηκε. Ήταν ο τρίτος της σύζυγος και στο τέλος η μόνη γιατρειά στον παράφορο έρωτά της και στον παραλογισμό της προδοσίας της  ήταν να τον σκοτώσει…

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ….

Happy Birthday to me!!

13 Σεπτεμβρίου 2014.... Ετών 27!!

Η μαμά μου ονειρεύεται ότι επιτέλους θα παντρευτώ και θα κάνω παιδιά. Ο μπαμπάς μου ονειρεύεται ότι θα μπω στο δημόσιο (κατάλοιπα της εποχής του !!!) εγώ πάλι ονειρεύομαι το επόμενο ταξιδάκι στην Ευρώπη!!

Ωραία λοιπόν φίλοι μου... γίναμε 27!!! Who cares??? I Don't!!!!! Περίμενα να περάσω πολύ δραματικά τα φετινά μου γενέθλια (γνωστή drama queen!) με κρίση, κλάματα (δενθελωναμεγαλωσωαλλοοο) και μια ψιλό(χοντρό) κατάθλιψη (ξέρω ότι οι μεγαλύτεροι γελάτε μαζί μου!), αλλά ξημέρωσε αυτή η μέρα και εγώ δεν αισθάνομαι τίποτα από όλα τα παραπάνω.

Τα πράγματα ότι είναι απλά, η ηλικία είναι ένα νούμερο, σημασία δεν έχει πόσα χρόνια μετράς σε αυτή την γη αλλά πως τα ζεις αυτά τα χρόνια... εγώ ξέρω 60ηδες που ζουν σαν 20ηδες με τρομερή ενέργεια, διάθεση και δημιουργικότητα και 20ηδες που ζουν σαν 80ηδες!

Εγώ έχω διαλέξει να ζήσω, να συλλέγω εμπειρίες μου από τα χρόνια... και συνεχίζω με περισσότερα λάθη (και πάθη) στο ενεργητικό μου άρα σοφότερη!!

Τι έχω μάθει μέχρι τώρα?
'Έμαθα να σέβομαι και να αγαπώ τον εαυτό μου (το δουλεύω τουλάχιστον),
Έμαθα να αντιμετωπίζω καταστάσεις και ότι οι δυσκολίες έρχονται όχι γιατί το σύμπαν έχει προσωπικά μαζί σου αλλά για να σου δείξει ότι είσαι αρκετά δυνατός για να καταφέρεις το οτιδήποτε.
Επίσης ξέρω τώρα πια πως δεν είναι κακό να θέλεις να μείνεις κάποιες φορές μόνη χωρίς να μιλάς σε κανέναν, και να περνάς και τέλεια, καθώς επίσης δεν είναι κακό να κλαις, είναι ένας τρόπος εκτόνωσης,
Έμαθα όμως και πως είναι να έχεις δίπλα σου κάποιον που αγαπάς και σε αγαπάει και θέλεις να τον προσέχεις και να τον φροντίζεις γιατί το τον κάνεις ευτυχισμένο γίνεσαι και εσύ ταυτόχρονα.

Σημασία λοιπόν έχει πόσο χρονών είναι η ψυχή μας και αυτό είναι που αντανακλάται στα μάτια και το πρόσωπο μας και δίνει την ηλικία μας την πραγματική!
Βάζω λοιπόν το κόκκινο κραγιόν μου.... τα ωραία μου ρούχα και το χαμόγελό μου και πάω έξω να καλωσορίσω τα νέα όμορφα και δημιουργικά 27 μου χρόνια....

Τα φιλιά μου....

Έτσι πρέπει να είναι η ζωή

Ο καφές είναι κιόλας έτοιμος, ο γνώριμος ήχος της καφετιέρας ακούγεται. Η μοβ κούπα μου γεμίζει και το πρώτο τσιγάρο ανάβει. Μια μεγάλη ρουφηξιά και αισθάνομαι ότι έχω ξυπνήσει. Πως θα εξελιχθεί  η μέρα κάνεις δεν ξέρει! Τελικά είναι μια μαγεία και αυτό!

Μια τελευταία  μάτια στον καθρέπτη , τα κλειδιά στο χέρι και φύγαμε… Το ρολόι δείχνει  8 ακριβώς, το αστικό είναι ασφυκτικά γεμάτο, παντού κακόκεφοι και νυσταγμένοι άνθρωποι. Κοιτάζω γύρω  μου, και στην διπλανή θέση κάθεται μια κυρία  καλοστεκούμενη  περίπου στα 70. Είχε καστανά κοντά μαλλιά και δυο μεγάλα καστανά μάτια όλο ζωντάνια. Ήταν ντυμένη με το φίνο μπλου ρουα ταγιέρ της , λεύκη πέρλα στο λαιμό και τσάντα ίδια με το ανατομικό σικάτο παπουτσάκι  της.
‘’ Καλημέρα κορίτσι μου! Σου εύχομαι να έχεις μια γεμάτη μέρα! ’’ μου λέει  ευγενικά με ένα τεράστιο χαμόγελο.
Ξαφνιάζομαι  για λίγο και την ρωτώ  όλο απορία  ‘’ Τι εννοείται γεμάτη μέρα ; ‘’
Αυθόρμητα γελά και μου απαντά  ‘’Θα σου πω μια ιστορία και ίσως καταλάβεις τι εννοώ. Όταν  ήμουν  στην ηλικία σου είχα και εγώ  την δουλειά μου μαζί με ένα μόνιμο άγχος να προλάβω, να αντεπεξέλθω στις υποχρεώσεις που απαιτεί η καθημερινότητα. Μια μέρα λοιπόν κάθομαι στο ωραίο μου γραφείο  που με τόσο μεράκι είχα φτιάξει και έχω πέσει με τα μούτρα στην δουλειά! Κάποια στιγμή περνά  μπροστά από τα μάτια μου η ζωή μου όπως εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια… Έχω παγώσει… Συνειδητοποιώ ότι δεν έχω στιγμές να θυμάμαι!!! Καλές, κακές  τίποτα!!! Η  ζωή κυλούσε  και εγώ…. ένας απλός θεατής…. Ξέρεις καμιά φορά όταν καταλάβουμε  τι είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ολοκληρωμένοι είναι πολύ αργά. Έτσι λοιπόν άλλαξα τρόπο που σκέφτομαι και ζω ‘’
Το μυαλό μου έχει γεμίσει ερωτηματικά. ‘’ Μα τι μου λέει τώρα ; Μα ποιος άνθρωπος δεν ξέρει τι είναι αυτό που θα τον κάνει ευτυχισμένο ;  Τόσο δύσκολο είναι πια ;‘’

Ο εγωισμός εμφανίζεται  για ακόμα μια φορά, δεν αφήνει τα λόγια μιας  ξένης  να περάσουν  μέσα μου. Ένα συναίσθημα  φτωχό  που σηκώνει  ένα τοίχος μπροστά  μου και δεν βλέπω την ουσία του θέματος. Τελικά ο φόβος της αποτυχίας είναι μεγαλύτερος  από τα κρυμμένα όνειρα που έχει ο καθένας μας, καθώς η προσπάθεια για μια γεμάτη ζωή απαιτεί ψυχική δύναμη και δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούμε να ζούμε στην επιφάνεια  όπου είναι όλα πιο εύκολα.  Χαμένη  στις σκέψεις μου αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω αναρωτηθεί ποτέ  αν η ζωή μου είναι αυτό που αντιπροσωπεύει τα όνειρα μου …

Απορροφημένη με την συζήτηση έχω  ξεχάσει σε ποια στάση πρέπει να κατέβω… Το καμπανάκι για την επομένη στάση  χτύπησε. Η κα Αντιγόνη σηκώνεται  , φοράει τα μαύρα κοκάλινα γυαλιά της και κατευθύνεται  προς την έξοδο. Μόλις που προλαβαίνω να την ρωτήσω  ‘’ Δηλαδή εσείς τι κάνατε; ‘’
Μου απαντά με μια φυσικότητα  ‘’ Χμμμμ τι έκανα;;;;  Απλά έμαθα να ζω την κάθε στιγμή . Είτε αυτή μου έδινε πίκρα είτε αυτή με έκανε  χαρούμενη. Άρχισα να ζω έντονα!!! Έγινα συλλέκτης  εμπειριών!!! ‘’
Η πόρτα του αστικού ανοίγει, ο κόσμος  τρέχει  να προλάβει . Η  κα Αντιγόνη  κατεβαίνει  ένα-ένα τα σκαλιά  με αργά και σταθερά βήματα. Πριν  φτάσει  στο τελευταίο  με κοιτάζει  με εκείνο το υπέροχο χαμόγελο  που φώτιζε το πρόσωπο της.
‘’ Καλημέρα! Να έχεις μια γεμάτη μέρα!  Έτσι πρέπει να είναι η ζωή‘’ είπε και μου έκλεισε πονηρά το μάτι.
Το αστικό ξεκίνησε και αυτό το υπέροχο πλάσμα χάθηκε στο πλήθος….

                                                                                                                        DIAMOND…

Η κρίση των 27

"Τι να πω για αυτό το κορίτσι, ότι και να πω θα είναι λίγο μπροστά στο ταμπεραμέντο της. Γνωριστήκαμε σαν φοιτήτριες και έγινε αμέσως η φίλη - αδερφή μου - φύλακας άγγελος μου. Είναι από τους ανθρώπους που ξέρω πως ότι δυσκολία έχω μπορώ να απευθυνθώ σε αυτήν και πάντα θα μπορεί να με βοηθήσει και θα έχει λύση για όλα. Δύσκολα περνάει απαρατήρητη από κάπου, (για την ακρίβεια ΠΟΤΕ!), έχει τον δικό της , πολύπλοκο, τρόπο σκέψης , την δική της λογική και τους δικούς της ηθικούς κανόνες, και για το καλό σου, μην μπεις ποτέ στον κόπο να διαφωνήσεις με κάτι από αυτά γιατί θα χαθείς σε μια πολύωρη (ατελείωτη) συζήτηση(μονόλογο) γεμάτη με άπειρα επιχειρήματα και παραδείγματα βγαλμένα από την ζωή και από μελέτες!!!!! Μάλλον δύσκολα παθαίνει κάποια κρίση άλλα μου έκανε το χατίρι και περιέγραψε μια κρίση όπως την φαντάζεται αυτή!!!"

Μια πολύ καλή  μου φίλη-αδερφή μου ζήτησε να γράψω για την κρίση των 27. Παρόλο που είμαι 28, αυτή επιμένει να γράψω για τα 27! Άλλο που δεν θέλω κι εγώ, εφόσον δεν αποδέχομαι την ηλικία μου. Άρα ο τίτλος είναι ενδεικτικός.

Ε ναι λοιπόν, δεν την αποδέχομαι. Όταν στον περίγυρό μου υπάρχει άτομο μικρότερο από μένα, θέλω να το δολοφονήσω. Μεταξύ μας ελπίζω όλα αυτά. Μην γίνω και ρεζίλι αφού το παίζω cool για την ηλικία μου. Εντάξει εδώ που τα λέμε δεν μου φαίνεται καθόλου. Έχω κάνει και γκάλοπ. Με κάνουν από 23 έως 25. Ωπ, να το πάλι το κόλλημα με την ηλικία. Εγώ φταίω??? Αφού όπου βρεθώ, όπου σταθώ κι όπου τσατάρω κάνουνε τις ίδιες ερωτήσεις και διαπιστώσεις. «Πόσο είσαι?». «Ααααχ σοβαράαααα??? ». «Δεν σου φαίνεται». «Μην το λες!». Jesus :|

Εντάξει ας μιλήσουμε λίγο σοβαρά. Εξάλλου μου αρέσει να φιλοσοφώ. Αυτός λοιπόν που δεν αποδέχεται την ηλικία του, δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του. Και αυτός που δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του, είναι αυτός που δεν έχει βρει τον έρωτα της ζωής του εγκαίρως. Το εγκαίρως κυμαίνεται από 25 έως 30, αναλόγως πόσο επιεικής είναι κάποιος με τον εαυτό του. Στην ταινία «ΚΑΛΛΙΟ ΑΡΓΑ ΠΑΡΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ (SOMETHING’S GOTTA GIVE)», ο Χάρι Λάνγκερ ερωτεύτηκε στα 63. Μια χαρά ηλικία είναι τι έχει? Άρα υπάρχει χρόνος!!!!

Την αγάπη μου,
Κατ.


Υ.Γ. Ο Χάρι Λάνγκερ ήτανε πλούσιος, αναγνωρισμένος επαγγελματικά και δεν ζούσε σε χώρα οικονομικής κρίσης

Kρίση των πόσοοοο;

"Όταν ζήτησα από την παρακάτω φίλη να μου γράψει για την δική της κρίση των 27 καταβάθως γνώριζα ότι δεν θα γινόταν ποτέ, όχι γιατί βαριόταν ή δεν ήθελε αλλά γιατί είναι συνεχώς με ένα σάκο στον ώμο και αλωνίζει την Ελλάδα και την Ευρώπη, και όταν δεν τριγυρνάει ασχολείται με τοοοσα πολλά πράγματα που το να βρεις λίγο ελεύθερο χρόνο στο πρόγραμμά της είναι τόσο πιθανόν όσο το να κερδίσεις το joker (εντάξει πάλι υπερβάλλω!! ). Τελικά όμως έκανε την έκπληξη πάλι και (αφού την ζάλισα και λίγο) μου έστειλε το κείμενο. Για μένα αυτό το κορίτσι είναι η αδερφή ψυχή μου, το alter ego μου, το άλλο μου μισό που λένε, είναι η κολλητή που ότι τρέλα έχω βάλει με το μυαλό μου την υπολογίζω πάντα μέσα!!!"

Θέλω να γράψεις και εσύ για την κρίση των 27, μου είπες! κι ας έχουν περάσει δυο μήνες από τότε που τα έκλεισες (δεν περιμέναμε και πιο άμεση ανταπόκριση από σένα, σκέφτηκες σίγουρα από μέσα σου!!!). ούτε να το σκέφτεσαι θα σου πω πιο γρήγορα κι από τον άνεμο! Με το ζόρι τα λέω σιγά μην  τα γράψω κιόλας…
Και για στάσου… την κρίση των πόσοοοο; Θα σου πω…. στα 17 δεν είμαστε ακόμα; Κι αν περνάμε την κρίση των 27 εγώ γιατί νιώθω ότι περνάω δεύτερη εφηβεία; ή καλύτερα γιατί νιώθω ότι περνάω την εφηβεία μου λίγο ετεροχρονισμένα; σε όλα ασυγχρόνιστη αυτό το κορίτσι θα πεις!!!
‘δύσκολο πράγμα η ενηλικίωση!’ μου είχε πει κάποιος κάποτε… όχι αυτή των 18 συνέχισε, μην μπερδεύεσαι! Η ενηλικίωση των 20φεύγα. Με τις υποχρεώσεις, τις ευθύνες, τα θέλω, τα μπορώ, τα δεν μπορώ, τα δεν προλαβαίνω…

Κοίτα που είχε δίκιο λοιπόν! να σαι κάπου στα 20 φεύγα (27 για την ακρίβεια) εκεί από όπου ξεκίνησες ή όπου σου έτυχε, τόσο ίδια και τόσο διαφορετική με το κοριτσάκι των 17!
Ίδια μέρη, ίδιοι φίλοι (αν είσαι τυχερή!!!) αλλά και καινούργιοι να σου θυμίζουν πως ποτέ δεν είναι αργά για μια νέα αρχή. Ίδιο σπίτι, ίδιοι άνθρωποι να λες καλημέρα! Όχι πάντα τόσο καλό ή τόσο εύκολο αυτό το ‘ίδιο, κι όμως όχι τόσο ‘ίδιο’ τελικά!
Τώρα έχεις δουλειά, κι αν είσαι τυχερή έχεις την δουλειά που ονειρεύτηκες τότε στα 17 σου τρώγοντας παγωτό με την κολλητή σου καθισμένη στο παγκάκι!!και τότε είσαι και ευτυχισμένη!!!είσαι όμως και αγχωμένη, και προσπαθείς να προσαρμοστείς στις αλλαγές, να αφήσεις πράγματα στο παρελθόν, να τους επιτρέψεις να γίνουν αναμνήσεις και να ονειρευτείς αυτά που θα έρθουν… γιατί είναι ωραίο πράγμα να μην σταματάς να ονειρεύεσαι!!όχι να σχεδιάζεις (μην σου περάσει από το μυαλό ότι θα πετύχει αν το σχεδιάσεις). Μόνο να ονειρεύεσαι όσα θα θελες να ρθουν..στην ζωή σου, στην δουλειά σου, στις ζωές αυτών που αγαπάς και σε αγαπάνε!
Κι όσο κοιτάς πίσω είναι ωραίο πράγμα να βλέπεις ότι πέτυχες έστω και τα μισά από  όσα είχες εκμυστηρευτεί ή σκεφτεί σε εκείνο το παγκάκι που λέγαμε… αλλά κι αν δεν ήρθαν όλα όπως τα θέλησες ήρθαν άλλα, που ούτε καν τα είχες φανταστεί..και είσαι τώρα αυτή που είσαι εξαιτίας τους!!
Και είσαι πάλι εδώ, στο ίδιο παγκάκι με το ίδιο κλασσικό παγωτό μηχανής και την ίδια κολλητή!!!και κάνετε καινούργια όνειρα, έχετε ακόμα την ίδια δίψα για καινούργια πράγματα, νέες εμπειρίες, νέες εξερευνήσεις! (είδες που οι τάσεις φυγής δεν είναι πάντα κακές;; θα σου πω εγώ προσπαθώντας να δικαιολογήσω το ότι δεν βάζω κ… κάτω και είμαι μονίμως με έναν σάκο στον ώμο!)χαχαχα
Δεύτερη εφηβεία ή δεύτερη ευκαιρία για μια νέα αρχή;
Όπως κι αν το πάρεις είναι σίγουρα η στιγμή που πρέπει να ξανά οργανωθείς, να αφήσεις πίσω ότι σου στερεί το χαμόγελο και τα όνειρα, και να εκμεταλλευτείς κάθε ευκαιρία που θα σε κάνει να περάσεις καλά!

Κι είτε ονειρεύεσαι γάμους, παιδιά, σκυλιά, γατιά, είτε ταξίδι στον Αμαζόνιο με την κολλητή σου υποστήριξε το με το ίδιο πάθος που είχες τότε στα 18, όταν ήθελες διακαώς να φύγεις από το σπίτι των γονιών σου και να ανεξαρτητοποιηθείς… τρομάρα σου που να ήξερες τότε τι πάει να πει ανεξαρτησία!!!!

Keep dreaming λοιπόν κορίτσια, κι όσο και να ζορίζει το πράγμα.... μην ξεχνάτε να ΧΑΜΟΓΕΛΑΤΕ όπως λέμε και εμείς οι ονειροπαρμένοι!

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ 27!!!!

"Το κορίτσι αυτό είχε γενέθλια πριν 4 μέρες, για μένα ήταν είναι και θα είναι η φωνή της λογικής, αυτή που θα ζητάω πάντα την γνώμη της και την συμβουλή της για όλα τα σοβαρά ζητήματα της ζωής μου και αυτή που θα προσπαθεί (χωρίς καμία επιτυχία) να με προσγειώσει από το ροζ μου συννεφάκι. Χρόνια σου πολλά και εύχομαι στα 67 να γράφουμε για τα μελλοντικά μας σχέδια!!"

Αγαπητά μου κορίτσια,

Και λέω κορίτσια, γιατί στα κορίτσια θα αναφερθώ κατά κύριο λόγο… Όσο είμαστε μωρά όλα είναι ελεγχόμενα, μικρά άγχη κυρίως για ανούσια θέματα, προστατευμένες από την οικογένεια και μια ζωή να μας περιμένει μπροστά μας γεμάτη προσδοκίες και ανυπομονησία. Έπειτα στην εφηβεία πραγματοποιείται η πρώτη μας επανάσταση. Θέλουμε την ανεξαρτησία μας, να μεγαλώσουμε, να νοιώσουμε ότι διεκδικούμε την ίδια μας τη ζωή. Που να ξέραμε τότε φυσικά??? Το κακό συνεχίζεται και αργότερα.. Γινόμαστε ενήλικες κατά πάσα πιθανότητα φοιτήτριες και ξαφνικά παίρνουμε μια αίσθηση της πραγματικής ζωής. Μεγάλο θέμα να ζεις μόνος!!! Και τότε τελειώνει και αυτό..

Αν δεις τα πράγματα ξανά από την αρχή θα καταλάβεις ότι μέχρι τότε περιμένεις το καινούργιο, το σχολείο, το πανεπιστήμιο, τη δουλειά.. Τι γίνεται όμως μετά??? Τα 27 είναι μια ηλικία που τα έχεις κάνει όλα αυτά. Έχεις κιόλας προλάβει να ζήσεις το Γολγοθά της εργασίας. Μετά από εκεί που πάμε κυρίες μου? Στα 27 αντιλαμβάνεσαι ότι όλα αυτά που προσδοκούσες για χρόνια, τα όνειρα σου για την πορεία της ζωής έχουν έρθει και ίσως τα έχεις προσπεράσει για καιρό. Είναι λίγο στενάχωρο να μην προσδοκείς για τίποτα άλλο. Το ξέρω ότι οι μεγαλύτερες τώρα θα γελάνε σκεφτόμενες ότι όλο αυτό είναι παράλογο για μια τόσο νέα γυναίκα. Και είναι το δέχομαι. Σκεφτείτε όμως ότι κανένα κορίτσι στην ηλικία των 15-16 δεν φτάνει στο μυαλό του μέχρι τα 40. Ανακαλέστε τα σχολικά reunion.. Θυμηθείτε  πόσο μεγάλες σκεφτόμασταν ότι θα είμαστε στα 25. Δεν φτάνει το μυαλό μέχρι εκεί. Το μυαλό στα 27 όμως φτάνει εκεί και ακόμα παραπέρα (τις περισσότερες φορές). Ευτυχώς έχουν περάσει οι εποχές που στα 27 έπρεπε να είσαι παντρεμένη με δέκα παιδιά για να είσαι αποδεκτή. Δόξα το Θεό!!! Σε αυτήν την περίπτωση, η κοινή γνώμη θα εξόριζε πολλές γυναίκες στη Σπιναλόγκα των εργένηδων.

   

Η γυναίκα στα 27 είναι νέα, όχι μεγάλη ούτε μικρή. Είναι ένα μεταβατικό στάδιο και όπως κάθε μετάβαση έχει τις δυσκολίες της, τα ερωτηματικά της. Πώς τα πήγα μέχρι εδώ? Ήμουν καλή? Έμαθα αυτά που ήθελα? Διάλεξα αυτό που μου ταιριάζει? Νιώθεις ότι ο χρόνος για πισωγύρισμα λιγοστεύει. Σπούδασες τόσα χρόνια, κόπιασες. Είναι όμως αυτό που θες? Και κυρίως  κάνεις αυτό που θες? Η 27χρονη ατενίζει το μέλλον που πλέον δεν είναι προδιαγεγραμμένο και εκεί είναι το πρόβλημα. Είναι η στιγμή που κάνει όντως μόνη της την πορεία της.

Τα ερωτήματα είναι αναμενόμενα όπως και η αμφιβολία, ο φόβος αλλά και η προσδοκία για το καλύτερο. Μέσα μας όλοι έχουμε κρυμμένο το ‘όλα καλά θα πάνε’. Οπότε αν κάποια στιγμή μας πιάνει το κλασσικό ‘Δηλαδή τώρα έτσι θα είναι η ζωή  μου από εδώ και πέρα?’. Απάντησε αποφασιστικά ‘ΝΑΙ’. Αλλά φρόντισε αυτό το έτσι να είναι αυτό που εσύ γουστάρεις πραγματικά. Ή περίπου έτσι, για να μην είμαστε και πλεονέκτες. Είναι δύσκολοι καιροί  για να έχεις την τέλεια δουλειά, την τέλεια εμφάνιση, το τέλειο σπίτι.. Δε χρειάζεται καν να είναι τέλεια. Χρειάζεται όμως να είναι ικανά να σου προσφέρουν ικανοποίηση. Όταν δεν παίρνεις καμία ικανοποίηση σου κάνει κακό, σε τρώει και σε ρίχνει.  Είμαι σίγουρη ότι μια μεγαλύτερη μου θα έλεγε ‘Είσαι πολύ μικρή για να αλλοτριώνεσαι σε αυτά. Το μέλλον είναι μπροστά σου..’. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, είναι.. και παρά τις όποιες δυσκολίες εμφανίζονται, εγώ θα επιμένω ότι η ζωή μας επιφυλάσσει πάντα κάτι καλό. Φρόντισε λοιπόν να το αναγνωρίσεις και να κρατήσεις γερά μέσα στην αγκαλιά σου αυτά που σου δίνουν χαρά. Ποια είναι αυτά? Εδώ το θέμα γίνεται τελείως υποκειμενικό..  Σκέψου τι είναι αυτό που σε κάνει να χαμογελάς και προς στιγμή σε κάνει να ξεχνάς τα προβλήματα .. Εκεί είσαι… Μείνε και πάλεψε γι’αυτό…

Με πολύ αγάπη...
ΑΝΔΡΙΑΝΑ

Φάκελος: Η κρίση των 27!!

Σε έναν μήνα γίνομαι 27, μέσα μου νοιώθω 17 και όταν με ρωτάνε πόσο χρονών είμαι απαντάω αυθόρμητα 25 (άρνηση λέγεται αυτό;) και όταν το συνειδητοποιώ γελάω με τον εαυτό μου (κακομοίρα θα ήθελες!!!) και μετά με κατακλύζουν σκέψεις και ανάμεικτα συναισθήματα (κάτι μεταξύ τρόμου και ενθουσιασμού ) και κάπως έτσι διάβασα πριν λίγο καιρό το άρθρο συγκεκριμένο άρθρο:
 "Η ΚΡΊΣΗ ΤΩΝ 27 (ΛΊΓΟ ΠΆΝΩ ΛΊΓΟ ΚΆΤΩ)"

 (παρεμπιπτόντως  savoir ville. σε αγαπώ!!!), και κατάλαβα ότι δεν είμαι η μόνη που σκέφτεται έτσι και ζήτησα, πριν περιγράψω την δική μου κρίση, από τις 4 κολλητές μου να μου γράψουν πως βίωσαν οι ίδιες τα 27 τους.


Η Ε. απάντησε ένα "βρε ουστ" μάλλον της ανέβηκε η πίεση, κάτι είπε μέσα από τα δόντια της κ συνέχισε "εγώ είμαι 22, και δεν υπάρχει καμία κρίση σε αυτή την ηλικία...!!" Ευτυχώς μου μιλάει ακόμα!!!!

Οι υπόλοιπες μετά χαράς δέχτηκαν να μοιραστούν την εμπειρία τους.

Θα τις δημοσιεύω μία μία.... αναμείνατε στο ακουστικό σας!

To be continued.....

Τα φιλιά μου!!

Διεκδίκηση...

διεκδικώ, παρατ.: διεκδικούσα, στιγμ. μέλλ.: θα διεκδικήσω, αόρ.: διεκδίκησα , παθ.φωνή: διεκδικούμαι

ζητώ να μου αναγνωριστεί η κυριότητα ενός αγαθού, η οποία αμφισβητείται από άλλους, και ασκώ νομικά μέσα προκειμένου να το επιτύχω

επιδιώκω να μου αποδοθεί κάτι επειδή το θεωρώ δίκαιο ή το αξίζω

ανταγωνίζομαι με άλλους και προσπαθώ να κερδίσω έναν τίτλο, αξίωμα κλπ

(πηγή: http://el.wiktionary.org/)

Πόσες φορές νοιώθετε ότι αδικείστε στην ζωή σας . . . ;

Ρητορική ερώτηση μην αρχίσετε να μου τα αριθμήσετε τώρα δεν θα τελειώσουμε ποτέ!!!

Και πόσες φορές έχει διεκδικήσει αυτό που θέλετε και αυτό αξίζετε...;

Όσοι απαντήσατε "πάντα" είσαστε από τους τυχερούς και ομολογώ ότι σας ζηλεύω λίγο ( εντάξει πολύ!! ), μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζεται το άρθρο και να συνεχίσετε την όμορφη μέρα σας!!

Εγώ λοιπόν είμαι από αυτούς που δεν έχει μάθει να διεκδικεί, παλιότερα ( προ-εργασιακής ζωής ) δεν μου χρειάστηκε ποτέ..., ίσως... δεν ξέρω.... αλλά όσο μεγαλώνω (ποιος μεγαλώνει???) τόσο βλέπω γύρω μου ανθρώπους που θέλουν να σε εκμεταλευτούν, να πάρουν από σένα χωρίς αντάλλαγμα και αν δεν ορθώσεις το ανάστημα σου, δεν διεκδικήσεις τόσο λιγότερο θα σε υπολογίζουν και περισσότερο θα σε εκμεταλεύονται.

Έρχεται όμως η στιγμή που ΠΡΕΠΕΙ να μάθεις να διεκδικείς για τον εαυτό σου και μόνο όταν τα καταφέρεις 100% θα μπορείς να πεις ότι σέβεσαι τον εαυτό σου και θα δεις ότι και οι άλλοι θα σε σέβονται περισσότερο.

Ξέρω, όταν ζητάς κάτι δεδομένο και σε αντιμετωπίζουν λες και ζήτησες δώρο κινητό, αμάξι και ταξίδι στις Μπαχάμες, τα χάνεις αναρωτιέσαι μήπως είσαι τραγικός/η, ή επιπλέον σε ειρωνευονται ή αδιαφορούν, νιώθεις πως θέλεις να φύγεις τρέχοντας  το από το δωμάτιο, νιώθεις το πρόσωπο σου να καίει, τα μάτια σου να βουρκώνουν και την φωνή σου να μην είναι πολύ σταθερή.

Αλλά πρέπει να μείνεις εκεί, μην κάνεις την χάρη σε κανέναν να σε κοροϊδέψει,να σε κάνει να πιστέψεις πως αξίζεις λιγότερα... βαθιές ανάσες, φόρα τα ρούχα που σε κάνουν να αισθάνεσαι τέλεια ( είναι πολύ σημαντικό να αισθάνεσαι  καλά με τον εαυτό σου), σκέψου από πριν τι θέλεις να πεις ακριβώς και μείνε σε αυτά, δώσε επιχειρήματα, να είσαι σίγουρος/η για αυτά που λες και να τα πιστεύεις,κοίτα τον άλλον στα μάτια, μίλα ήρεμα και χαμογέλα ( όσο και αν θες να φωνάξεις και να τον στολίσεις με όλα τα κοσμητικά επίθετα, στάσου στο ύψος σου!! ) και φεύγοντας κράτα ψηλά το κεφάλι,  ίσως να μην καταφέρεις να πάρεις αυτό που θες άλλα προσπάθησες, έκανες ένα βήμα και θα επανέλθεις δεν τα παρατάς και ξέρεις ότι την επόμενη φορά θα το πετύχεις.

Μετά από αυτό κέρνα ένα κοκτεϊλ τον εαυτό σου το αξίζει!!! 

Τα φιλιά μου.....

Έχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραία!!

Παρασκευή βράδυ, Ιούνιος, καλοκαίρι και πρώτη πανσέληνος του καλοκαιριού. Δεν πιστεύω να μείνετε μέσα.... πάρτε φίλους γνωστούς αγαπημένους/ες και πηγαίνετε σε παραλίες, ταράτσες, μπαλκόνια, πάρτε μια παγωμένη λεμονάδα, ένα κοκτέιλ και υποσχεθείτε στον εαυτό σας ότι θα απολαύσετε στο έπακρο αυτό το καλοκαίρι!!!

Εγώ αποφάσισα φέτος nα σπάσω όλα τα προσωπικά μου ρεκόρ και να βάλω νέους στόχους.... λες να μάθω θαλάσσιο σκι ή surfing (χμμμ με σπασμένα πόδια με βλέπω από Σεπτέμβρη!!) 

Ξεκινάω να μετράω λοιπόν... παγωτά, μπάνια στην θάλασσα, ξενύχτια, γέλια μέχρι δακρύων, κοκτέιλ, εκδρομές!! 

Τα φιλιά μου....

Συνάντησα όμορφους ανθρώπους

...και όταν λέω όμορφους δεν εννοώ την εξωτερική ομορφιά, τύπου μοντέλου, τέλειες αναλογίες, αψεγάδιαστο πρόσωπο, καταπληκτικά χαρακτηριστικά! Όχι!! μιλάω για εκείνους τους ανθρώπους που έχουν μια λάμψη εσωτερική, που ακόμα και αν δεν έχουν τίποτα το "ωραίο" σε μαγνητίζουν, σε κάνουν να θέλεις να είσαι δίπλα τους να πάρεις λίγο από την λάμψη τους.

Είναι οι άνθρωποι με το φωτεινό χαμόγελο, με τα λαμπερά μάτια, έχουν κάτι στον λόγο τους, στις κινήσεις τους που σε τραβάει δίπλα τους. Έχουν όμορφη ψυχή, κάνουν πράγματα που αγαπάνε, δημιουργούν, έχουν ζωντάνια, χορεύουν, γελάνε, μιλάνε δυνατά, διασκεδάζουν με ότι κάνουν, δημιουργούν υπέροχα πράγματα και είναι ευχαριστημένοι με την ζωή τους. Κουβαλάνε μια ηρεμία, μια γαλήνη που σε κάνουν να αναρωτιέσαι , εγώ τι λάθος κάνω?
και αυτούς τους ανθρώπους είναι που τους βλέπουμε τόσο όμορφους, ερωτεύσιμους, αξιαγάπητους.

Μην μου πείτε ότι και εσείς δεν έχετε γνωρίσει τέτοιους ανθρώπους.

Αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν είναι που ομορφαίνουν την ζωή μας, τέτοιους ανθρώπους ψάχνω να έχω δίπλα μου, ανθρώπους που μου φτιάχνουν την διάθεση, τους μίζερους και τους επιφανειακούς δεν τους θέλω, δεν υπάρχει λόγος να πιάνουν χώρο και χρόνο στην ζωή μου, κάποια μέρα ίσως γίνω και εγώ ένας όμορφος άνθρωπος, αυτός θα έπρεπε να είναι ο στόχος όλων μας.
Τα φιλιά μου....

"Η ομορφιά στον άνθρωπο είναι μες στην ψυχή του και όχι το πώς φαίνονται τα ρούχα στο κορμί του" 

Doing absolutely nothing...!

Έπειτα από μια βδομάδα που είχε τα πάντα, 12ωρα στην δουλειά, καβγάδες, νεύρα πίεση άγχος!(τα απλά καθημερινά δηλαδή!!!!) έρχεται επιτέλους το σαββατοκύριακο και θέλεις να εκμεταλλευτείς στο έπακρο. Να προλάβεις να δεις όλους τους φίλους σου,  το οποίο συνεπάγεται με 12 καφέδες την μέρα και 5 ποτά το βράδυ, να αφιερώσεις χρόνο στη σχέση σου, στην οικογένεια σου, να ασχοληθείς με τον εαυτό σου, να κάνεις τα πράγματα που σου αρέσουν και δεν προλαβαίνεις να τα κάνεις τις καθημερινές και καταλήγεις την Κυριακή το βράδυ ότι πιο κουρασμένη από ποτέ! STOP!!

Ωραία όλα αυτά, αλλά υπάρχουν μέρες που ο οργανισμός σου φωνάζει για διάλειμμα, δεν είναι κακό να ξυπνήσεις μια μέρα και να μην κάνεις ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ!! (αν μπορείς να το κάνεις και ολόκληρο σαββατοκύριακο ακόμα καλύτερα!!)

Να ξυπνήσεις το πρωί και το μόνο που χρειάζεσαι είναι μια μεγάλη κούπα καφέ, το laptop σου, ένα καλό βιβλίο, να δεις 45 επεισόδια από την αγαπημένη σου σειρά, να δεις τις ασπρόμαυρες ταινίες του παλιού κινηματογράφου που λατρεύεις (εντάξει εγώ λατρεύω! εσύ μπορείς να δεις τα αγαπημένα σου θρίλερ γκρρρ), να κοιμηθείς 5 ώρες παραπάνω (και 12 μην σου πω!).

Μην νοιώσεις τύψεις, χρειάζεσαι ξεκούραση και πίστεψε με την Δευτέρα θα ξεκινήσεις ορεξάτη και λαμπερή την νέα σου βδομάδα και θα σχεδιάσεις την εκδρομή που θα πας το επόμενο Σ.Κ με την παρέα σου!! Γιατί είπαμε, είναι ωραίο να μην κάνεις απολύτως τίποτα αλλά προσοχή στην υπερβολή!!! Εξάλλου όση ενέργεια και χαρά θα σου δώσουν οι φίλοι σου δεν θα σου δώσει καμία ώρα ύπνου παραπάνω!!

Τα φιλιά μου....

B.F.F.E. (Best Friends For Ever)

Το θυμάστε; Το γράφαμε σε όλα τα τετράδια μας, τα θρανία, τα παγκάκια και όπου αλλού βρίσκαμε προκειμένου να δηλώσουμε την φιλία μας στο δημοτικό με την κολλητή μας.

Και τα χρόνια περάσαν, γυμνάσιο, λύκειο και μετά φοιτητική ζωή (yeah!!), και έκανες καινούριες φιλίες, κάποιες χάθηκαν στο πέρασμα των χρόνων.

Εγώ όμως θέλω να μιλήσω για τις φιλίες που έχουν κρατήσει στο πέρασμα του χρόνου, αυτές που έχεις ζήσει μαζί τους όλες τις χαρούμενες, λυπητερές, τρελές περιπέτειες της ζωής σου.

Οι φίλοι, για μένα, είναι ότι πιο πολύτιμο έχουμε σε αυτή την ζωή. Είναι η οικογένεια που διαλέγεις, είναι αυτοί που θα σου σταθούν, που θα μοιραστείς τις πιο σημαντικές σου στιγμές. Αυτοί που σε παρασύρουν σε πράγματα που δεν θα τολμούσες να κάνεις ποτέ ή που δεν τολμούσες. Αυτοί που έκανες κοπάνα από το μάθημα για να πας για καφέ. Αυτοί που μεθύσατε παρέα και μετά μείνανε δίπλα σου ξύπνιοι όλο το βράδυ για να συνέρθεις, πήγατε μαζί εκδρομές, κλάψατε μαζί έναν χωρισμό, διαβάσατε μαζί (λέμε τώρα!!!) πανηγυρίσατε για το μάθημα που περάσατε στην σχολή.Όποιος έχει φίλους είναι πλούσιος από εμπειρίες και αναμνήσεις.

Και όσο μεγαλώνεις τόσο πιο δύσκολο είναι να κάνεις νέους φίλους, αλλά ακόμα πιο δύσκολο είναι να κρατήσεις αυτούς που έχεις ήδη! Αλλάζουμε πόλη, χώρα, παντρευόμαστε, δουλεύουμε πολλές ώρες και οι φίλοι πηγαίνουν στην άκρη σε δεύτερη μοίρα κι όμως πάντα πρέπει να είναι προτεραιότητά μας, ένας καφές, μια βόλτα, ένα ποτό, ένα τηλέφωνο, είναι τόσο μικρά και όμως τόσο σημαντικά. Εξάλλου οι πραγματικές φιλίες είναι αυτές που όσο καιρό και να έχεις να βρεθείς με τον άλλον θα είναι πάντα σαν να μην πέρασε μια μέρα.

"Η φιλία δεν είναι κάτι που σου μαθαίνουν στο σχολέιο.Αλλά αν δεν έχεις μάθει το νόημα της φιλίας,στην πραγματικότητα δεν έχεις μάθει τίποτα." Muhammad Ali

Τα φιλιά μου!!

Υ.Γ. αφιερωμένο στα φιλαράκια μου όσο μακρυά και αν είσαστε σας σκέφτομαι πάντα!

It's Valentine's Day Darling

Εντάξει λοιπόν με πείσατε, θα μιλήσω σήμερα για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Την ημέρα που οι μισοί αγαπάνε να μισούν και οι άλλοι μισοί ψάχνουν απεγνωσμένα δώρα και σεντόνια ασορτί με τα εσώρουχά τους.

Εεεε είμαστε και εμείς που ποτέ δεν γιορτάσαμε αυτή την μέρα, για μένα είναι μια ακόμα Παρασκευή!! Παρασκευή?? Τέλειαααα PARTY DAY!!! (ξέφυγα!).

Όχι δεν είμαι κυνική, και σίγουρα αν μια λέξη με χαρακτηρίζει είναι η αθεράπευτα ρομαντική!!!
Τότε γιατί δεν γιορτάζω αυτή την μέρα? Μα είναι απλό δεν χρειάζομαι αυτή την μέρα για να αποδείξω κάτι γιορτάζω κάθε μέρα εγώ!! (άρχισα και τα κλισέ).

Αλλά ελάτε τώρα μην πυροβολείται αυτούς που θέλουν να την γιορτάζουν, είναι κάτι το ωραίο και γλυκό όλο αυτό, και χρειαζόμαστε τέτοιες μέρες να μας θυμίζουν ότι πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο με το αγαπημένο μας πρόσωπο, να κάνουμε μια έκπληξη, να πάμε μια εκδρομή, να αισθανθούμε όμορφα....!!!
Και μην ακούσω πάλι ότι είναι μια εμπορική γιορτή, γιατί που είναι το κακό; αφού πλέον δεν μας προσφέρουν λουλούδια τις υπόλοιπες μέρες ( για μένα θα έπρεπε να προβλέπεται από τον νόμο αυτό!!! ) εε ας προσφέρουν τουλάχιστον εκείνη την μέρα!!! και στην τελική τι να κάνουν οι ανθοπώλες και οι ζαχαροπλάστες κλέφτες να γίνουν;

Ελάτε μην μιζεριάζετε αφήστε τους ερωτευμένους να ζήσουν το παραμύθι τους και για σας τους αδέσμευτους δείτε το σαν μια ακόμα ευκαιρία για έξοδο ( βράδυ Παρασκευής!!!!! ) τα περισσότερα μαγαζιά εκείνη την μέρα κάνουν πάρτι για τους single!!!

 Όσο για μένα, αυτή η μέρα είναι άλλη μια δικαιολογία για να φάω χωρίς τύψεις μια σοκολατένια τούρτα σε σχήμα καρδιάς!!!


Τα φιλιά μου....

Ποιότητα ζωής!

Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας, ξέρω ξέρω τα έχεις ξανακούσει αυτά, αλλά τα έχεις επεξεργαστεί ποτέ?

Σου φαίνονται όλα γκρίζα, στην καλύτερη ασπρόμαυρα, και όμως υπάρχουν άνθρωποι δίπλα σου που είναι χαρούμενοι, η ζωή τους είναι πολύχρωμη.

Πώς γίνεται λοιπόν στον ίδιο κόσμο, στην ίδια χώρα, στον ίδιο τόπο για άλλους να είναι η ζωή ωραία και για άλλους μίζερη; 

Μην αρχίσεις με την μοίρα σου την σακατεμένη και την γκαντεμιά σου γιατί εσύ τα επιλέγεις αυτά. Η χαρά, η ομορφιά, η ποιότητα είναι στάση ζωής.

Βάλε στην καθημερινότητά σου όμορφα πράγματα, ποίηση, ρομαντισμό, τέχνη, χαμόγελα.

Πρόσφερε στον εαυτό σου έναν καλό αρωματικό καφέ το πρωί, και όχι έναν νεροζούμι βιαστικό και άγευστο , το αξίζει!

Χάρισε ένα χαμόγελο και μια καλημέρα σε όποιον συναντάς.

Γεύσου ένα γλυκό, ένα ποτήρι κρασί, πάρε ένα σωστό και θρεπτικό γεύμα, πήγαινε σε μια γκαλερί, σε ένα μουσείο, βάλε την τέχνη στο σπίτι σου, γέμισε λουλούδια το μπαλκόνι σου, δες μια θεατρική παράσταση, άκου όπερα και κλασική μουσική. 

Φρόντισε τον εαυτό σου και όλα όσα σε περιβάλουν. 

Κάνε την καθημερινότητά σου όμορφη, ξεχωριστή και θα γίνει και η ζωή σου το ίδιο.

Τα φιλιά μου...

Καλή Χρονιά

Να μαι κ εγώ!!! Δεύτερο Σ.Κ του 2014 και ακόμα δεν έχω ευχηθεί για την νέα χρονιά!!!

Να έχουμε μια όμορφη, δημιουργική, αξέχαστη χρονιά και να γίνουμε λίγο καλύτεροι άνθρωποι αυτόν τον χρόνο.

Δεν θα αρχίσω πάλι τις συμβουλές και τις λίστες to do... θα σας πω μόνο να προσπαθήσετε να γίνεται ευτυχισμένοι, με όποιον τρόπο ορίζει ο καθένας την ευτυχία, και να προσπαθήσετε να κάνετε ευτυχισμένους και ανθρώπους γύρω σας, δημιουργώντας τον δικό σας όμορφο μικρόκοσμο.

Χαρίστε απλόχερα χαμόγελα και προσφέρεται σε όσους σας έχουν ανάγκη.

Καλή χρονιά! 

Τα φιλιά μου...